ความคิดเห็นของเราที่มีต่อเพื่อนในห้องเรียน

ความรู้สึกที่มีต่อเพื่อนๆในห้องD2

ความรู้สึกครั้งแรกที่เราได้มารู้จักกันเราต่างไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเราพยายามจะปรับตัวเข้าหากันเพื่อเป็นการเพิ่มมิตรภาพสำหรับเพื่อนใหม่ หลายครั้งที่พวกเราต่างเจอปัญหาต่างๆไม่ว่าจะเป็นเรื่อง เกี่ยวกับเพื่อนๆในห้อง และหลายครั้งเราต้องเจอกับอุปสรรค์การทำงานร่วมกัน และหลายครั้งที่พวกเราต้องเสียน้ำตาไปกับการสูญเสียเพื่อนสมาชิกในห้องที่ออกไปเรียนที่อื่นแม้ว่ามันจะเป็นช่วงเวลาแค่ 1 ปีแต่มันก็คือความผูกผัน ความห่วงใย และความใส่ใจที่เรามีให้ต่อกัน เราอาจไม่เชื่อเลยว่าแค่เวลาเพียงไม่นานก็ทำให้เราผูกผันกันมากขนาดนี้ หลายครั้งที่เราหัวเราะห์ และมีความสุขด้วยกัน หลายครั้งที่ต้องทะเลาะกันเพราะไม่เข้าใจกัน แต่ทุกๆคั้งทุกเหตุการณ์ก็สอนให้เรารู้ว่า มิตรภาพและคำว่าเพื่อนมีความหมาย การที่เราจะให้ใครรักเรา เราก็ควรที่จะให้ความรักกับผู้นั้นก่อน การที่เรารู้จักมีเมตตาต่อกัน และรู้จักที่จะให้ความรักต่อกันนั้นเป็นสิ่งที่ดีและมีค่ามากสำหรับเพื่อนๆในห้องเรียน D2 ทุกคนล้วนมีบุคลิกที่เป็นตัวของตัวเอง และมีความคิดความอ่านที่แตกต่างกันแต่ๆทุกๆคนก็ล้วนที่มีใจเดียวกันที่ไม่ทอดทิ้งเพื่อนที่อ่อนแอกว่า เราต่างช่วยเหลือซึ้งกันและกันมีอะไรก็พึ่งพาอาศัยกัน ในห้อง D2 ส่วนมากจะอยู่กันเป็นกลุ่มๆแต่ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มไหนก็ตามเราก็คอยช่วยเหลือกันและกัน จะเห็นได้ว่ากว่าเราจะได้รู้จักมิตรภาพที่ดีหรือว่าได้เจอสิ่งที่ดีเราควรจะรักษาและเก็บมันไว้อย่างให้มันจากเราไป ดั้งคำว่า

“ เมื่อวันหนึ่งปาฏิหารย์มอบของขวัญที่มีค่าให้กับเรา

เราก็ควรจะรักษาไว้ราวกับสมบัติที่ลำค่า

จงดูแลและถนอมสิ่งที่มีค่าด้วยหัวใจ

เพราะมิตรภาพ ความรักผ่านเข้ามา

อย่าปล่อยให้ผ่านพ้นไป

เพราะปฏิหารย์ไม่เกิดขึ้นกับเราบ่อยครั้ง”

ถึงเพิ่อนD2

ขอบคุณความรักที่มอบให้

ขอบคุณด้วยใจชาวระนอง

ขอบคุณมิตรภาพของเพื่อนพ้อง

ขอบคุณที่ร่วมทางฝันของเรา

ขอบคุณที่คอยชี้แนวทาง

ขอบคุณวันเวลาที่มีกัน

ขอบคุณเลือดนิเทศสานสัมพันธ์

และขอบคุณ D2 เพื่อนพ้องเอ๋ย